آمار

تعداد نشریات11
تعداد شماره‌ها227
تعداد مقالات2,290
تعداد مشاهده مقاله3,546,764
تعداد دریافت فایل اصل مقاله2,595,050
بهروز, سیدمحمد, ضرغامی, اسماعیل. (1398). یادگیری طبیعی، مطالعه‌ای بر مبنای مشاهدۀ رفتار کودکان در مدرسۀ طبیعت کاوی‌کنج مشهد. فناوری آموزش, 13(2), 249-262. doi: 10.22061/jte.2018.3953.1962
سیدمحمد بهروز; اسماعیل ضرغامی. "یادگیری طبیعی، مطالعه‌ای بر مبنای مشاهدۀ رفتار کودکان در مدرسۀ طبیعت کاوی‌کنج مشهد". فناوری آموزش, 13, 2, 1398, 249-262. doi: 10.22061/jte.2018.3953.1962
بهروز, سیدمحمد, ضرغامی, اسماعیل. (1398). 'یادگیری طبیعی، مطالعه‌ای بر مبنای مشاهدۀ رفتار کودکان در مدرسۀ طبیعت کاوی‌کنج مشهد', فناوری آموزش, 13(2), pp. 249-262. doi: 10.22061/jte.2018.3953.1962
بهروز, سیدمحمد, ضرغامی, اسماعیل. یادگیری طبیعی، مطالعه‌ای بر مبنای مشاهدۀ رفتار کودکان در مدرسۀ طبیعت کاوی‌کنج مشهد. فناوری آموزش, 1398; 13(2): 249-262. doi: 10.22061/jte.2018.3953.1962

یادگیری طبیعی، مطالعه‌ای بر مبنای مشاهدۀ رفتار کودکان در مدرسۀ طبیعت کاوی‌کنج مشهد

فناوری آموزش
مقاله 2، دوره 13، شماره 2 - شماره پیاپی 50، فروردین 1398، صفحه 249-262    اصل مقاله (801.09 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22061/jte.2018.3953.1962
نویسندگان
سیدمحمد بهروز* ؛ اسماعیل ضرغامی
دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت‌دبیر شهیدرجائی، تهران، ایران
تاریخ دریافت: 11 مرداد 1397،  تاریخ بازنگری: 30 آبان 1397،  تاریخ پذیرش: 07 آذر 1397 
چکیده
پیشینه و اهداف: رشد سالم کودک مسیر رسیدن او به قابلیت‌های لازم است و او را به سوی بزرگسالی و مشارکت در زندگی بالغانۀ جامعه رهنمون می‌شود. رشد کودک شامل تغییرات زیست‌شناسانه، روان‌شناسانه و عاطفی می‌شود که از تولد تا نوجوانی رخ می‌دهد. مسیرهای نورونی در مغز در خردسالی به واسطۀ حرکت و تحریک حواس قوام می‌یابند، که این نشان‌دهندۀ اهمیت تجربیات روزمره، تعامل اجتماعی و فعالیت بدنی خردسالان برای رشد اجتماعی-عاطفی، بدنی و زبانی آنها است. بیش از نیمی از جمعیت جهانی انسانها اکنون در محدوده‌های شهری می‌زیند. در گذشته، کودکان اکثر اوقات فراغت خود را در فضای باز می‌گذراندند؛ که این زمان صرف فعالیتهایی در فضاهای غیررسمی، بدون مدیریت و به تعبیری بی‌ساختار می‌‌شد. این فضاها در زندگی اجدادی (پیش از برآمدن کشاورزی و یکجانشینی) طبیعت ناب اجدادی بود و پس از آن محیط محله، که جایگاه مهمی برای بازی کودکان در طول تاریخ و در اکناف جهان بوده است. یا این‌حال، کودکان امروز اغلب ساعات فراغت خود را در فضاهای بسته، و بیشتر زمان فضای باز خود را به فعالیتهای زمان‌بندی‌شده و ساختارمند می‌گذرانند.فرصت‌های کودکان برای داشتن تجربۀ آزاد و مستقل (پیش‌نیاز اصلی یادگیری طبیعی) در فضاهای باز محیطهای شهری کاهش یافته است. پژوهشهای پیشین بر نقش ادراک والدین از ایمنی صحه نهاده‌اند. از سوی دیگر، شهرهای بزرگ شاهد جدایی بی‌سابقه‌ای از عناصر و فرایندهای طبیعی بوده‌اند. در این مطالعه، رفتار کودکان 7 تا 12 ساله در مدرسۀ طبیعت کاوی‌کنج (مرکز مراقبت از کودکان با فضای غالب باز و حال و هوای طبیعی-روستایی) «نگاشت» شد، و نتایج نگاشت با مصاحبه‌هایی با تسهیلگران کودکان تکمیل شد.
روش ها: روش مشاهدۀ رفتار با نگاشت نقشه GIS ترکیب گردید تا پایگاه داده‌ای از تعاملات محیط-رفتار ایجاد شود که ارتباط مستقیمی با الگوهای فضایی داشته باشد. مرحلۀ آغازین شامل مشاهدات ابتدایی سایت بود تا محدوده‌های اصلی مشاهده  و دید به تمام بخشهای سایت را بررسی کنیم. بر این مبنا، سایت به چند محدوده برای مشاهده تقسیم شد، تا مطمئن باشیم که هر دور از مشاهدات شامل تمام بخشهای سایت می‌شود. گردآوری تفصیلی داده‌ها شامل مشاهدات سیستماتیک تمام بخشهای سایت در موقعیتهای متعدد و متفاوت بود. مشاهده‌گر تمام محدوده‌های مدنظر را مشاهده می‌کرد، که در واقع یک اسکن بصری 9 دقیقه‌ای از تمام محدوده‌ها بود. این مشاهدات با داده‌های اضافی، از جمله نام کودکان، شدت فعالیت آنها (ساکن، متوسط و شدید)،  و عناصری که در رفتار کودکان دخیل بود تکمیل می‌شد. زمان و وضعیت آب و هوا- دما، باد، رطوبت، و تابش آفتاب- برای هر دور مشاهده ثبت شدند. سپس برای درک بهتر رفتار کودکان و تفسیر مشاهدات، یک مصاحبۀ دسته‌جمعی با شش نفر از تسهیلگران (مجربترین آنها) در مدرسه انجام شد.
یافته ها: مشاهدات ما الگوهایی از رفتارهای کودکان را بر مبنای سن آنها آشکار می‌کند؛ در حالیکه مصاحبه‌ها نشان‌دهندۀ آن است که «تخیل» رانۀ اصلی انتخابها و حرکات فضایی کودکان در این سنین است. ما بحث می‌کنیم که حق کودکان به فضاهای روزمرۀ آنها باید بر مبنای ضرباهنگ‌های طبیعی آنها به رسمیت شناخته شود.
نتیجه گیری: یافته‌های اولیه اشاره می‌کنند که فضاهای بلافصل «خانه» یا «بازنمایی خانه»، که ما «امتداد خانه» نامیدیم، اهمیت بالایی برای خردسالان دارند، که در آنها بخش عمده‌ای از زمان خود را می‌گذرانند، و در طول سفرهای دوربُردشان بارها به آنها بازمی‌گردند. یافته‌های بعدی می‌تواند به دانش ما دربارۀ وجوه محیطی ارتقاء‌بخشِ ظرفیتهای حرکتی کودکان کمک کند. علاوه بر این، این یافته‌ها دلالتهایی برای طراحی مراکز کودکان و مهمتر از آنها مسکن خواهدداشت که در آن کودکان می‌زیند و بنا به فرض، منبع اصلی حس اجتماع برای آنها است، تا دوستانی بیابند و اولین ارتباطات اجتماعی حقیقی خود را برقرار کنند.
کلیدواژه‌ها
کودکی؛ رفتار فضایی؛ فضای باز؛ زندگی روزمره؛ زیست‌گرایی؛ تحرک مستقل؛ یادگیری
موضوعات
محیط یادگیری
عنوان مقاله [English]
Natural Learning; an Observational Study of Children Behavior In Kavikonj Nature School
نویسندگان [English]
S.M. Behrooz؛ E. Zarghami
Faculty of Architecture and Urban Planning, Shahid Rajaei Teacher Training University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Background and Objective:The child's healthy development is the path to achieving the necessary abilities to guide him to adulthood and participation in the mature life of the society. Child development includes biological, psychological, and emotional changes that occur from birth to adolescence. Neuronal pathways in the brain develop in childhood through the movement and stimulation of the senses, indicating the importance of daily experiences, social interaction, and physical activity of young children for their socio-emotional, physical, and linguistic development. More than half of the world's population now lives in urban areas. In the past, children spent most of their free time outdoors; this time was spent on activities in informal spaces, without monitoring and, in other words, unstructured. These spaces in ancestral life were the pure ancestral nature and the neighborhood, which has been an important place for children to play throughout the history all across the world. Yet, today's children spend most of their free time indoors, and most of their time outdoors in scheduled and structured activities. Children’s opportunities to have free and independent experience (the main prerequisite of natural learning) in outdoor space have declined in urban environments. Former research acknowledges the role of parents’ perception of safety. On the other hand, large cities have witnessed an unprecedented isolation from natural elements and processes. In this study, 3 to 12 years old children’s behavior was mapped in a Kavikonj Nature School, and the results were elaborated with staff interviews.
Methods:. The behavior observation method was combined with the mapping of the GIS map to create a database of environment-behavior interactions that is directly related to spatial patterns. The initial stage included initial site observations to examine the main areas of observation and view of all sections of the site. Based on this, the site was divided into several areas for viewing, to make sure that each round of observations includes all sections of the site. Detailed data collection included systematic observations of all sections of the site in multiple and different situations. The observer observed all the desired ranges, which was in fact a 9-minute visual scan of all ranges. These observations were supplemented by additional data, including children's names, the intensity of their activity (static, moderate, and severe), and the elements involved in children's behavior. Weather conditions - temperature, wind, humidity, and sunlight - were recorded for each observation round. Then, to better understand children's behavior and interpret observations, a group-foused interview was conducted with six facilitators (the most experienced) at school.
Findings: Our observations revealed some patterns of children’s behavior; while interviews revealed that children’s “imagination” is the foremost driver of their spatial choices and movements. We argue that children’s right to their everyday spaces should be acknowledged based on their own natural rhythms.
Conclusion: Early findings suggest that the immediate spaces of "home" or "representation of the home," which we call "extension of the house," are of great importance to young children, where they spend most of their time and return many times during their long journeys. Further findings could help our knowledge of the environmental aspects of children's motor development. In addition, these findings will provide implications for the design of children's centers, and more importantly, housing in which children live, and are supposed to be the main source of community sense for them to make friends and establish their first true social connections.

کلیدواژه‌ها [English]
Childhood, Spatial Behavior, Outdoor Space, Everyday Life, BiophilaInde, pendent Mobility, Learning
مراجع

 

[1]   Zubrick SR, et al. Resources and contexts for child development: Implications for children and society. No time to lose: The wellbeing of Australia’s children. 2005; 161.

[2]   Behrooz SM, Zarghami E. Nature and outdoor spaces’ Role in Childhood Learning Based on a Biophilic Study. Foundation of Education.2018.7(2): 37-58. Persian

[3]   UNICEF. Facts for life: Unicef; 2010.

[4]   Phillips DA, Shonkoff JP. From neurons to neighborhoods: The science of early childhood development: National Academies Press; 2000.

[5]   United Nations. World urbanization prospects: The 2014 revision, highlights. department of economic and social affairs. NY: Population Division, United Nations ; 2014.

[6]   Tranter, P, Doyle J. Reclaiming the residential street as play space. International Play Journal. 1996 ; 4 : 91-97.

[7]   Opie IA, Opie P. Children's games in street and playground: chasing, catching, seeking, hunting, racing, duelling, exerting, daring, guessing, acting, pretending. Clarendon P; 1969.

[8]   Banerjee T, Lynch K. Growing up in cities: studies of the spatial environment of adolescence in Cracow, Melbourne, Mexico City, Salta, Toluca, and Warszawa: Cambridge, Mass.: MIT Press; Paris: UNESCO; 1977.

[9]   Sallis JF, Glanz K. The role of built environments in physical activity, eating, and obesity in childhood. The Future of Children. 2006; 89-108.

[10]   Prezza M, Pacilli MG. Current fear of crime, sense of community, and loneliness in Italian adolescents: The role of autonomous mobility and play during childhood. Journal of Community Psychology. 2007 35(2): 151-170.

[11]   Björklid P. Children’s independent mobility and relationship with open space–studies of 12-year-olds’ outdoor environment in different residential areas. Revista Psihologie Aplicta. 2004; 3.

[12]   Hillman M, Adams J, Whitelegg J. One false move. London: Policy Studies Institute; 1990.

[13]   Valentine G.” Oh Yes I Can.”“Oh no you can't”: Children and parents' understandings of kids' competence to negotiate public space safely. Antipode. 1997; 29(1) : 65-89.

[14]   Kyttä, M. Environmental child-friendliness in the light of the Bullerby Model. Children and their Environments: Learning, Using and Designing Spaces. 2006; 141-158.

[15]   Schoeppe S, et al. Australian children's independent mobility levels: secondary analyses of cross-sectional data between 1991 and 2012. Children's Geographies. 2016 ; 14(4) : 408-421.

[16]   Stevenson B. Children’s independence: a conceptual argument for connecting the conduct of everyday life and learning in Finland. Children's Geographies. 2017 ; 15(4), 439-451.

[17]   Winne PH. Inherent details in self-regulated learning. Educational Psychologist. 1995 ; 30(4) : 173-187.

[18]   Wilson EO. Biophilia: Harvard university press. Cambridge, Massachusetts; 1984.

[19]   Heerwagen JH, Orians GH. The ecological world of children. Children and Nature: Psychological, Sociocultural, and Evolutionary Investigations, 29-64; 2002.

[20]   Vahhabzade A. Introduction. Children and Nature: Jdmpress, Mashhad; 2014. Persian

[21]   Barkow JH, et al. The adapted mind: Evolutionary psychology and the generation of culture: Oxford University Press, USA; 1995.

[22]   Kellert SR. Building for life: Designing and understanding the human-nature connection. US: Island Press; 2012.

[23]   Hewlett BS, Lamb ME. Emerging issues in the study of hunter-gatherer children. Hunter-Gatherer Childhoods: Evolutionary, Developmental and Cultural Perspectives2. US: Transaction Publishers (pp. 3-19); 2005.

[24]   Lancy DF. Mapping the landscape of children’s play. The Handbook of the Study of Play. 2015; 2: 435.

[25]   Howard A. Learning to be a rotuman. US: Teachers College Press; 1970.

[26]   Byrne RW. The thinking ape: Evolutionary origins of intelligence: Oxford University Press on Demand; 1995.

[27]   Lancy DF. Learning 'from nobody': The limited role of teaching in folk models of children's development. Childhood in the Past. 2010; 3(1): 79-106.

[28]   Weisner TS, et al. My brother's keeper: Child and sibling caretaking. Current Anthropology. 1977; 18(2) : 169-190.

[29]   Lancy DF. Play in anthropological perspective: Play in Animals and Humans (pp. 295-303). Oxford: Basil Blackwell; 1984 

[30]   Gray, P. The evolutionary biology of education: How our hunter-gatherer educative instincts could form the basis for education today. Evolution: Education and Outreach. 2011; 4(1): 28-40.

[31]   Heft H. Toward a functional ecology of behavior and development: The legacy of Joachim F. Wohlwill. International Studies on Childhood and Adolescence. 1998; 5: 85-112.

[32]   Gibson JJ. The ecological approach to visual perception: classic edition: Psychology Press; 2014.

[33]   Gibson EJ, Pick AD. An ecological approach to perceptual learning and development: Oxford University Press, USA; 2000.

[34]   Cosco NG. Motivation to move: Physical activity affordances in preschool play areas. (master’s  thesis); 2006.

[35]   Nicholson S. How not to cheat children, the theory of loose parts. Landscape Architecture. 1971; 62(1): 30-34.

[36]   Moore RC, Wong HH. Natural learning: Creating environments for rediscovering nature's way of teaching. US: MIG communications; 1997.

[37]   Maxwell LE, et al. Effects of play equipment and loose parts on preschool children's outdoor play behavior: An observational study and design intervention. Children Youth and Environments. 2008; 18(2): 36-63.

[38]   Byrd RK, et al. Designing a children's water garden as an outdoor learning lab for environmental education. Applied Environmental Education and Communication. 2007; 6(1) : 39-47.

[39]   Cele S. Communicating place: methods for understanding children's experience of place. Acta Universitatis Stockholmiensis ; 2006.

[40]   Marcus C, Francis C. People Places: Design guidelines for urban open space, Child Care Outdoor Spaces. US: Wiley; 1998

[41]   Moore RC. Childhood's domain: Play and place in child development (Vol. 6). UK: Routledge; 1986.

[42]   Olds AR. Designing settings for infants and toddlers Spaces for children (pp. 117-138). Switzerland:  Springer; 1987.

[43]   Cosco NG. Motivation to move: Physical activity affordances in preschool play areas. (master’s thesis); 2006.

[44]   Matthews WS. Modes of transformation in the initiation of fantasy play. Developmental Psychology. 1977; 13(3) : 212.

[45]   Fjørtoft I, Sageie J. The natural environment as a playground for children: Landscape description and analyses of a natural playscape. Landscape and Urban Planning. 2000 ; 48(1-2), 83-97.

[46]   Lefebvre H. The right to the city. Writings on cities. UK: Oxford; 1996.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,426
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,062


سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب